Van buiten lijkt alles onveranderd, maar zij voelt hoe de kou optrekt vanuit haar botten. Ze voelt de warmte van de zon niet, kleuren bereiken haar niet. Haar ogen zijn gefixeerd op het duister. Het is alsof ze kijkt naar een kleurenpalet met één zwarte pixel, die niet in staat is enig licht uit te stralen, maar wel meedogenloos alle aandacht opeist.
Een dode pixel is niet meer te repareren. Ze gaat zitten in zijn stoel en sluit haar ogen.
Geplaatst op 120w bij weekthema "Pixel"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten