Zoeken in deze blog
dinsdag 24 mei 2016
Lokroep
Vanuit de verte hoort zij hem roepen:
“Word wakker, Alice.”
Ze voelt hoe hij haar hand vastpakt. Ze wil iets zeggen, maar haar lippen lijken verzegeld. Het wordt stil; de beelden trekken voorbij.
Ze loopt in een vallei vol bloemen. De geuren bedwelmen haar, de kleuren zijn van een onbeschrijfelijke schoonheid. Kinderen in witte kleding plukken ze met handenvol tegelijk. Er klinkt zachte vioolmuziek en ze hoort de klanken van een harp.
Dan is er weer de pijn, die in scheuten door haar lichaam trekt. Het wordt donker. Ze is koud tot op haar botten.
“Dokter, mag de morfinepomp iets hoger? Ik zie dat ze weer pijn heeft.”
Ze ziet hoe hij haar met uitgestrekte armen opwacht.
Nog even blijven …
Geplaatst op 120w bij thema Morfine
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten