Professor Eenoog

Er was eens een jongen die zich verveelde. Wat zijn ouders hem ook gaven: hij was er binnen de kortste keren op uitgekeken. Ze riepen de hulp in van een wijze man.
“Geef hem een hond. Die is elke dag anders.”
Ze volgden dit advies op, maar ook de hond kon de jongen niet bekoren.
Hij bleef maar chagrijnig en riep
“Ik heb niets te doen.”
Ten einde raad besloten zijn oudere hem een portemonnee met geld te geven.
“Zoek het zelf maar uit.”
Hij vertrok en stapte een feestwinkel binnen.
Hij kocht een hoed, een namaaksnor en een monocle.
“Ik ben professor Eenoog,” zei hij.
Hij maakte alles wat hij wilde voortaan zelf en speelde nog lang en gelukkig.

Geplaatst op 120w bij themawoord "monocle" 25 juni 2016