Zoeken in deze blog

woensdag 10 augustus 2016

Kudde of gemeenschap


 


I
De Deense filosoof Søren Kierkegaard beweerde:
“Het belangrijkste in een werkelijke gemeenschap is dat iedereen daarin enkeling durft te zijn.”
Dat lijkt eenvoudiger dan het is, want de mens is van nature een kuddedier. Er is moed voor nodig om als eenling de kudde te verlaten.
Wie durft – wanneer er bijvoorbeeld een collega wordt gepest- op te staan en de pesters een halt toe te roepen?
Wie durft zijn angst te overwinnen en af te wijken van de heersende mode?
Toch kan een gemeenschap alleen maar sterk zijn als ze bestaat uit krachtige autonome individuen. Dan geldt de wet: het geheel is meer dan de som der delen.
Zo’n groep is ook in staat zwakke en dolende schapen te beschermen.


 
Geplaatst op 120w
II
“Menigte betekent onwaarheid,” schreef de filosoof Søren Kierkegaard. Anders gezegd: “Om de waarheid te ontdekken wordt vereist: afzijdigheid van de kudde.” 
Voortgedreven door de kudde kan het schaap zijn eigen geblaat niet meer onderscheiden van de rest. Als het schaap de kudde verlaat, moet het eerst wennen aan zijn unieke stemgeluid. Als de bescherming van de kudde ontbreekt, is het koud en eenzaam.
Maar de zoektocht naar grazige weiden en stille wateren wordt ruimschoots beloond.
Het schaap voelt zich bevrijd van het luide, eentonige geblaat van de groep.

Dan rest het verlangen de kudde weer op te zoeken. En te hopen dat er meer schapen hun eigen weg hebben gevonden.
In de veelkleurige gemeenschap is er aandacht voor de enkeling.






 https://120w.nl/2016/kudde-of-gemeenschap-2/
Foto Marion van der Bijl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten