Zoeken in deze blog
woensdag 4 oktober 2017
Wit
Niet zwart
maar wit is de kleur van de angst
ze verstopt zich
verraderlijk
tussen schoongewassen lakens
wanneer het zonlicht
zich een weg baant
door de gordijnen
vrolijk lachend
bezorgen verplegers
thee met witte pillen
en wensen me
een fijne dag
wit is de kleur van de jassen
blinkende messen snijden
het kwaad uit mijn lichaam
de dood verschuilt zich
in verre uithoeken
hol klinkt haar lach
als mijn opengesneden lichaam
wordt gehecht met witte draden
de kleur van de angst
is wit
krijtwit
lijkwit
@Nel Goudriaan
Gedicht geschreven voor de VUMC poëziewedstrijd 2017 Thema: Angst
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten