Ze plukt dorre bladeren van geraniums en kijkt naar vroege voorbijgangers. Vanuit haar armstoel, bekleed met fluweel, aanschouwt ze het leven.
Ooit speelde ze een glansrol in de opera en bekoorde vele duizenden met haar wondermooie stem. Op den duur werden de zalen leger en het publiek bleef tenslotte helemaal weg. Toen haar manager haar meedeelde dat haar tijd voorbij was, vertrok ze met stille trom.
In haar kast hangen de kostuums waarin ze optrad. Elke avond verkleedt ze zich voor de spiegel; zet een cd op met haar stemgeluid, Haar stem kraakt mee. Het applaus klinkt ijl.
Nel Goudriaan @11 december 2017
Foto: schilderij Kees van Dongen 1908
Geen opmerkingen:
Een reactie posten